Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

''Αντιο''


Περπατούσε στην άμμο της παραλίας που βρισκόταν κοντά στο σπίτι της γιαγιάς της. Κρατούσε τα σανδάλια της στο χέρι και ο άνεμος έπαιζε άτακτα με το αέρινο άσπρο φόρεμα που φορούσε και τα ξανθά μαλλιά της που έφταναν ως τη μέση της. Γύρισε το κεφάλι της αριστερά και κοίταξε στιγμιαία τη γαλήνια μπλε θάλασσα. Πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε να περπατάει κατά μήκος της άδειας από κόσμο παραλίας. Επιτάχυνε το βήμα της ώσπου συνειδητοποίησε πως έτρεχε.

     Γιατί έτρεχε; Είχε την ανάγκη να ξεφύγει από όσα τη βασάνιζαν. Εκεί δεν την ενοχλούσε κανείς, δε φοβόταν κανέναν και τίποτα. Άρχισε να επιβραδύνει και να γυρνάει γύρω-γύρω από τον εαυτό της με ανοιχτά τα μάτια μέχρι να ζαλιστεί. Ξεπέρασε κάθε της αντοχή, έπεσε με την πλάτη στην άμμο και άρχισε να γελάει με όλη της την ψυχή.

     Προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια της για να καταλάβει αν άρχισε να συνέρχεται από την περίεργη ζάλη. Έκανε μια αργή κίνηση και κάθισε με τα γόνατα λυγισμένα. Οι πρώτες ακτίνες του ηλίου φάνηκαν και έκλεισε για μια στιγμή τα μάτια της δείχνοντας να το απολαμβάνει. Σηκώθηκε αργά και πάλι, πλησίασε περισσότερο στη θάλασσα και την κοίταξε σαν να ήθελε να της εξομολογηθεί κάτι. Τότε το στόμα της συσπάστηκε.

     «Μου χάρισες το ομορφότερο συναίσθημα που θα μπορούσα να αισθανθώ. Σε έβλεπα και ένιωθα πως είχα καταπιεί πεταλούδες γιατί τις αισθανόμουν να χορεύουν στο στομάχι μου. Τα μάτια μου σε αγκάλιαζαν ζεστά και δεν ήθελαν να σε αφήσουν. Η καρδιά μου λύγισε τα σκληρά της σίδερα για να μπορέσεις να περάσεις. Το χαμόγελό μου γινόταν όσο πιο πλατύ μπορούσε όταν σε αντίκριζα. Μιλούσα μπερδεμένα γιατί στεκόμουν δίπλα σου και η γλώσσα μου δεν υπάκουε τις εντολές του εγκεφάλου για να με βοηθήσει και να πω τα σωστά λόγια. Τώρα όμως μπορώ να σε αφήνω. Και το κάνω. Γιατί εσύ δε μου άφησες άλλη επιλογή. Αποφάσισες εσύ για μένα. Ίσως θεώρησες πως μπορείς να επιβληθείς στις πεταλούδες που ζουν χαρούμενες μέσα μου, στο χαμόγελό μου κάνοντάς το να πάψει να υπάρχει για σένα και στην καρδιά μου που χωρίς να το καταλάβει χτυπούσε πιο δυνατά από ποτέ μόνο για σένα. Τώρα μπορείς να βγεις. Αφήνω το χέρι σου που με κάθε ψυχικό κόστος προσπάθησα να κρατήσω σφιχτά για να μη φύγεις. Βάζω στη θέση τους τα σίδερα λοιπόν. Καλό δρόμο να έχεις».

      Χαμογέλασε νοσταλγικά και άρχισε ξανά να περπατάει.

tofantasma.

Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Νιωθω ασχημα...νιωθω απαισια γαμωτο.
Μια δευτερη ευκαιρια θελω θεε.
Μια δευτερη να του μιλησω και αν μου ειχες δωσει και δεν την καταλαβα μια τελευταια να τον δω,να του μιλησω,να τον φιλησω...να τον νιωσω για λιγο.
Ποναω..ποναω γαμωτο....δεν ξερω....μου 'ρχονται μεγαλα λογια να σου πω αλλα δεν...μου λειπεις...και κανω συγκρισεις στο μυαλο μου με τον τελευταιο ηλιθιο που ημουν σε σχεση............σε θελω..σε εχω αναγκη...Νομιζω σε ειδα χθες με μια κοπελα...δεν ξερω αν εισαι εσυ..παντου εσενα βλεπω..σε ειδα εξω απο το παραθυρο του αυτοκινητου και ημουν ετοιμη να πω στον πατερα μου να σταματησει να κατεβω να σου μιλησω αλλα σκεφτηκα οτι θα επρεπε να δωσεις εξηγησεις αν οντως ησουν εσυ μετα στην κοπελα που ηταν διπλα σου.
Σε παρακαλω....θελω να σε δω αυριο..σε παρακαλω..............

Oh boy....

Ενα προσωπο θλιμμενο...
δεν μου βγαινει να γραψω γαμωτο..

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Some empty thinks.

{τους ακουσαα πριν λιγο και ειμαι ενθουσιασμενη και ηθελα να το μοιραστω μαζι σας 8) }

Δεν ημουν χθες μονη μου το βραδυ.Ηταν φιλος μου ο πονοκεφαλος και κουρνιαζα στα σεντονια και στα διαφορα μαξιλαρακια που με πλαισιωναν.Δεν ειχα πιει πολυ...τι ειπια?ενα ποτηρι μαυροδαφνη[κλασσικη αξια για ΄μενα] και ενα σφηνακι που μας κερασαν κατι παιδια.Ομορφα,ζαλιστικα λιγακι,εκανα κεφι.Πηγα σπιτι,ξεντυθηκα,περιποιηθηκα το προσωπο μου και πηγα να κοιμηθω.Με επιασε ενας δυνατος πονοκεφαλος που δεν με αφηνε ολο το βραδυ να κοιμηθω.Φυσικα το ξυπνημα ηταν υπεροχο καθως στις 8 η ωρα ακουσα το ξυπνητιρι να χτηπαει θυμιζοντας μου οτι ειχα διαγωνισμα στο φροντιστηριο.Για να συνελθω πηρα μια βιταμινη και εφαγα κατι πριν παω για να μην λυποθυμησω.Εγραψα και οταν τελειωνα με επιασε εκεινος ο φριχτος γ...μενος πονοκεφαλος που σου τρυπαει το μυαλο,τους κροταφους και το εσωτερικο των ματιων.Δεν μπορουσα να με κρατησω σταθερη.Μετα απο 2 ωρες?βρηκα το κουραγιο να φυγω..βασικα τηλεφωνησα στον πατερα μου και εκεινος απευθειας ηρθε.Ναι,ειμαι σιγουρη.Σε καποια πραγματα ειναι τζετ...πλεον ειναι σε ολα του.Πολλες φορες σκεφτομαι πως οι ανθρωποι ...ξερεις..φευγουν...και τον αγαπαω πολυ αλλα δεν του το λεω συχνα...δεν μου βγαινει...αλλα ειμαι σιγουρη πως οταν το πω θα κλεισω το τηλεφωνο και θα νιωθω σαν μωρο.Τελος παντων,στο θεμα μας.
Χθες ειχα κανει ενα θεμα για φιλια..οσο περνανε οι μερες ξεκαθαριζονται καποια πραγματα μεσα μου.Πραγματα που μου δειχνουν τους πραγματικους φιλους και τους οχι τοσο ή τους ακαταλληλους-για-'σενα.Ευχαριστω τον χρονο λοιπον.
Εκτος απα αυτα..μιλησα με εναν πολυ καλο μου φιλο που ειχα καιρο να μιλησω και ειναι δυσκολο λογω αποστασης...ωω ναι παλι αυτη.Χαρηκα πααρα πολυ,μου πηρε ενεργεια αλλα χαιρομαι γιατι νιωθω αγαπη για το τομαρι του.
Αυτα απο 'μενα σημερα.Θα κοιμηθω νωρις[ναι καλα] για να χορτασω υπνο..so..καλα να περνατε(=

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Φιλοι.

Ειναι ατομα που αγαπας...εκεινοι που αποκαλεις ''φιλους'' σου.Εκεινοι που τους εχεις δωσει το δικαιωμα να σε παιρνουν ο,τι ωρα θελουν για να σου πουν οτιδηποτε παθουν/μαθουν και θελουν  να το μοιραστουν.Εισαι εκει για αυτους.Μερικοι αλλοι την αγαπη σου την εκλαμβανουν ως ''αδυναμια''.Ετσι,ανετα με ενα σχολιο μπορουν ευκολα να σε υποβιβασουν κανοντας το να φαινεται πως δεν ειχε ΄΄αυτην την προθεση''.Παρολα αυτα ανεχεσαι τα κομπλεξ τους..ξερεις πως ολοι εχουν,ετσι απλως συνεχιζεις μαζι τους και προσπαθεις να τα παραβλεπεις.Πολλοι,επισης,σε θυμουνται οταν θελουν κατι,οταν εχουν μαλωσει με την βασικη/ο  ''κολλητη/ο'' κ.ο.κ. και τοτε απλως σκεφτεσαι πως εχεις δυο επιλογες...ειτε τους ακους και τους κανεις τις χαρες..ειτε φερεσαι οπως τους αξιζει δηλαδη bitch way κτλπ.Ναι,επιλεγω τον δευτερο.Δεν ξερω...απλως δεν εχω υπομονη για ηλιθια ατομα στην ζωη μου...ξερεις..ΞΕΡΕΙΣ τι αξιζεις...Δεν ειναι εγωιστικο αν το σκευτεις καλα..και θα στο εξηγησω κ αλλιως.Τους εχεις πει ''ο,τι θες ειμαι εγω εδω'' ναι ΕΙΜΑΙ και το ΕΝΝΟΩ...αλλα οχι μονο οποτε θες ΚΑΤΙ.Ειμαι εδω να με νοιαστεις,να δεις τι κανω,τι στο π..ς παλευω τον ταδε καιρο να καταφερω ας πουμε.Για αυτο με τετοιες συμπεριφορες γινομαι σκληρη.Ο καθενας ο,τι αξιζει πρεπει να παιρνει.Ναι,σκληρο ρε φιλε αλλα με κουρασανε.Με κουρασανε να σκαω μια ζωη με ανθρωπους που δεν με αξιζουν και δεν καταλαβαινουν τι δινω.Γιατι ξερω πως καταληγει.
Γιατι ξερεις τι λενε...την οικογενεια σου δεν την επιλεγεις..τους φιλους ομως ναι.
Για αυτο επιλεγεις τι σου κανει και τι οχι.Δεν ειναι αναγκη να τους την πεις στην ψυχρα αλλα και με πλαγιο τροπο που να μπορουν να καταλαβουν το  νοημα...θα το πιασουν.Ξερουν οτι εκμεταλλευονται απλως δεν ξερουν πως το εχεις καταλαβει.
Τους αγαπαω τους ανθρωπους...και εκτιμω εκεινους που με την συμπεριφορα τους μου δειχνουν πως αξιζουν εκτιμηση και εμπιστοσυνη.
Ειναι πολλες φορες που θελω να γραψω...εδω...νιωθω σαν να μιλαω σε καποιον με την ιδιοτητα -κατι-παραπανω-απο-''καλυτερο φιλο''..αλλα δεν ξερω..κατι προκυπτει και δεν το κανω.
Ας ξεκινησω απο καπου..Στην 4ημερη περασα πολυ ομορφα,εκανα μια βλακεια..ομως δεν μου στοιχησε ακριβα...θελω να πω..πως μερικες φορες δεν ξερω τι θελω..ειλικρινα με μπερδευω.Ξερω τι ζηταω απο μια σχεση,απο τον καθε ανθρωπο που εχω κοντα μου,απο 'μενα...ξερω δηλαδη τι μου γινεται και τα θελω μου.Ωρες-ωρες ομως ειμαι ο,τι να 'ναι..δεν ξερω το γιατι αλλα δεν ξερω..ισως να ειναι η αναγκη να νιωσω κατι δυνατο ξανα.
Να σου πω την αληθεια..ωραια η μοναξια...περναω πραγματικα καλα,φλερταρω στο φλου και δεν με αγχωνει τιποτα,βγαινω με την παρεα μου περναω καλα...'νταξει αυτα ειναι.Για την βλακεια που εκανα δεν θα πω πολλα γιατι απλως θελω να το ξεχασω...δεν εκανα τιποτα..απλως με τον τροπο μου εδειξα πως δεν ηξερα τι μου γινοταν εκεινην την στιγμη.
Τελος παντων,τα λαθη ειναι λαθη..ζω με αυτα και προσπαθω να μην τα μετανιωνω ομως δεν πρεπει να γινουν παθη...