Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

''you don't have to worry about thing you can't change''.



Περπαταει χαλαρος,ηρεμος..μαλλον σαν τον λιγο μεγαλυτερο αδερφο του.Παντα με τα χερια στις τσεπες.Κοιταζει ευθεια και μετα απο λιγο χαμηλωνει το βλεμμα του με τα χερια στις τσεπες.Μπαινει μεσα στο μπαρ...χαιρεταει την παρεα του χαμογελαστος..παντα χαμογελαστος.Επειτα κοιταζει λιγο γυρω του,με βλεπει...οκ..πλεον ξερει οτι ειμαι εκει.Βγαζει το μπουφαν του και χαλαρωνει το κορμι του οπως συνηθως.Εγω εκει...σαρωνω καθε κινηση.
''ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ?'' μου λεει μια φιλη μου..''δεν γινεται να μην τον κοιταξω'' απανταω χαζογελωντας.
Δεν γινεται ρε πουστη μου να μην σε κοιταζω...βγαζει κατι πανεμορφο,κατι συνεσταλμενο και ταυτοχρονα ''σταρχιδιαμολ''..κατι τοσο ευγενικο και ομορφο...που σε ωθει να τον γνωρισεις.Θελω να ειμαι διπλα του...τον ακουμπαω και το κανω ανεπαισθητα...δεν μπορω..θελω να ειμαι διπλα του,κοντα του..να ξερω πως βλεπουμε τα ιδια πραγματα,τα ιδια ατομα,αναπνεοουμε τον ιδιο αερα ρε πουστη μου αλλα προφανως οχι τα ιδια ονειρα.Τον κοιταζω και θελω  να παρω τα ματια μου απο πανω του και απλως δεν μπορω.
Τον κοιταξω καλα,εξωνυχιστικα..σκαλιζω καθε λεπτομερεια του στην μνημη μου να μπορω να τον φανταζομαι ρεαλιστικα.
Ποσους μηνες τον εβλεπα εξω...παντα κατι περιεργο εφερνε μαζι του,στην αυρα του..χωρις να ξερω το γαμημενο υπεροχο ονομα του.
Και μην μεινεις απωθημενο...σε παρακαλω..οχι..μη μου δωσεις μια μικρη γευση και φυγεις...να μεινεις..θελω να μεινεις...θελω να ειμαι και να εισαι μερος της καθε μερας..να κανεις τσιγαρα τα βραδια για 'μενα,να πηγαινεις να κοιμηθεις και να σκεφτεσαι εμενα,να ξυπνας..να τρως..να εισαι στο μαθημα και να σκεφτεσαι τι μπορει να κανω..να με βλεπεις και να μην με αφηνεις απο τα ματια σου..να με κρατας ρε..να εισαι εκει..με το μυαλο σου και με το σωμα σου και με την ψυχη σου..να δινεις ψυχη..αυτο θα 'θελα...και μαλλον ζηταω πολλα.
Επιμενω καιρο...προφανως και δεν το ξερεις...σε ειδα με την αλλη την ηλιθια..και απο ο,τι εμαθα σε πληγωσε και λιγο...το περιμενα οτι θα το εκανε..παρ'ολα αυτα ηξερα οτι δεν θα κρατησει...ηξερα και ακριβως το ποσο θα κρατησει...και οντως τοσο κρατησε..και τωρα μαλλον εισαι μονος σου..και σε βλεπω σε διαδρομους να μιλας με κοκκινομαλλες και νευριαζω..και διακοπτεις να με χαιρετησεις και εγω απο μεσα μου θελω να σε αγκαλιασω και να σε φιλησω αλλα προσπαθω να ειμαι διακριτικη...και πες μου αληθεια πως δεν το 'χεις καταλαβει....γιατι το δειχνω...κανε κατι ρε πουστη μου αφου ξερεις και ξερω οτι κατι νιωθεις...δεν ειναι το ιδιο με το δικο μου και αυτο νομιζω πως το ΄χω καταλαβει..γιατι αν ηταν θα ηθελες να μου μιλας ολη την ωρα και δεν ξερω και 'γω τι αλλο.
Δεν ξερω αν πρεπει να ελπιζω για 'σενα και για 'μενα..δεν ξερω τι θες..δεν ξερω τι σκεφτεσαι..δεν ξερω αν την υποσχεση σου την κρατησες ή αν θα την κρατησεις....θα επιμεινω λιγο ακομη..μα τι ειναι τοσο δυσκολο?...Σε θελω τοσο πολυ...πραγματικα..
Προφανως και το να το παιξω πως δεν με νοιαζεις δεν θα πιασει γιατι ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν θα το παω καλα αλλα μαλλον κατι τετοιο θα προσπαθησω....δεν γινεται να κολλανε οσοι δεν θελω και να μην κολλανε οσοι θελω να κολλησουν..τι σκατα..κατι παει λαθος...
Σκατα στα μουτρα μας.
Σε θελω.
Καληνυχτα ρε Βλακα.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου