Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Kαι σε μια φαση οπως μιλουσαμε ειπα στον καλο μου φιλο που ζουμε μια παρομοια κατασταση οτι μαλλον πρεπει να αντιμετωπισουμε οσα φοβομαστε.
Και τι φοβομαστε?...εγω φοβαμαι να τον σκέφτομαι.Φοβαμαι οτι οσο τον σκεφτομαι τοσο πιο πολυ κακο μου κανω...και οσο τον αρνουμαι,τοσο πιο  κοντα  τον φερνω.
Και τι γινεται,λοιπον,οταν γνωριζεις οτι καποιος δεν σου αξιζει αλλα παρολα αυτα τον σκεφτεσαι και τον θες?..και ξερω..οτι και να ερθει και να μου πει να ειμαστε μαζι[που δεν θα το κανει γιατι ειναι τερμα ασταθης και δεν ειναι για σχεσεις] οχι θα του πω..γιατι να συμβιβαστω με κατι κατωτερο απο αυτο που ψαχνω και αξιζω?δεν καταλαβαινω γιατι ειμαι κολλημενη και γιατι ασκει ενα ειδος εξουσιας πανω μου.ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να λεω οτι δεν θα τον κοιταξω και να τραβαει το βλεμμα μου σαν να ειναι μαγνητης...ακομη κ αν λεω να μην τον κοιταξω να τον βλεπωω απο την ακρη του ματιου μου...
Και με συμφερει να δεκτω την αποψη του καρμα..και οτι ολα γινονται για καποιον λογο..με συμφερει πολυ....

Το πιο λειτουργικο βεβαια θα ηταν να παω παρακατω..και εγω και αυτος ο φιλος μου.
Ειμαστε σαν φυλακισμενοι σε λαβυρινθους που ακομη και αυτος που θα τους ειχε φτιαξει θα ειχε μπερδευτει για να βρει την εξοδο...
Μονο αν το δεκτω και παω παρακατω θα νιωσω ελευθερη...θα νιωσω αποδεσμευμενη και θα μπορεσω να ξεχασω....νιωθω τοσο μπερδεμενη που θελω να φτιαξω ενα ωραιο κειμενο εδω μεσα και για μηνες δεν μπορω...δεν μπορω ρε πουστη μου...ειναι σαν να μου εχει φυγει ο,τι ειχα και δεν ειχα,ο,τι εμπνευση κ οποια δομη παραγραφου γνωριζα να συντελω..ακομη και τωρα εχω  κανει καποιο λαθος ως προς το νοημα...δεν ξερω...ειμαι τοσο μπερδεμενη...ισως να ακολουθησω την αυτοματη γραφη γιατι μονο με αυτην θα βγαλω καποια ακρη...και ισως και οχι.
Σκατα...

2 σχόλια:

  1. Σε νιώθω κούκλα μου, είμαι σε πολύ παρόμοια φάση. Δυστυχώς γιατί είναι τέρμα επίπονο, τέρμα άσχημο, τέρμα ξενέρωμα πρώτα απ'όλα με μένα.
    Παλεύω να βρω διέξοδο αλλά είναι πιο δύσκολο από όσο νόμιζα αρχικά. :/
    Στην προσπάθεια κι εγώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγω νομιζω ξεφυγα απο ολο αυτο...και εσυ θα το κανεις Δαναη,απλως χρειαζεται χρονο..και ακομη οχι οτι δεν νιωθω και τιποτα...αλλα πλεον δεν με αγγιζει..καταλαβαινεις νομιζω...
      Στα καλυτερα να ελπιζουμε :)

      Διαγραφή