Και οταν δε ζουμε ο ενας για τον αλλο..

Οχι..σε καμια περιπτωση δεν θα 'λεγα οτι θα εκανα τα παντα για 'σενα..

δεν θα εκανα τα παντα αλλα θα εκανα πολλα. 

Το ξερω.

Πανε σχεδον 4 μηνες...Οταν σε ειδα ξαφνικα δεν το περιμενα να μου φερεις τοση λυπη...

τοση λυπη για λιγη χαρα.

Και αληθεια ''ερωτευτηκα'' αυτο που μου 'δειχνες αλλα δεν ειμαι σιγουρη για το αν

θα αγαπουσα αυτο που εισαι.

Και τοση ενεργεια χαμενη για να σκεφτομαι εσενα...και το ξερω..δεν σε αξιζω ουτε μου αξιζεις.

Για αυτο και πρεπει να σε αφησω να πλανιεσαι αναμεσα σε απωθημενα.Γιατι τα απωθημενα ειναι εκεινα στα οποια πηρες μια μικρη γευση αλλα δεν προλαβες να χορτασεις.Τα χειροτερα.

Οπως και να 'χει,θελω να το αφησω πισω μου και ειναι συνειδητη η επιλογη.

Η θα συνεχισω να πληγωνομαι και να στεναχωριεμαι ή απλως θα συνεχισω πιο δυνατη,δυναμικη και ακομη πιο δυσκολος ανθρωπος.

Και οταν δεν ζουμε ο ενας για τον αλλο ειμαστε κιολας νεκροι...

Αν δεν κοιταμε ο ενας τον αλλο ειμαστε κιολας τυφλοι

Αν δεν μιλαμε ο ενας στον αλλο ειμαστε κιολας μουγγοι

Αν δεν ακουμε ο ενας τον αλλο ειμαστε κιολας κουφοι..

Στην ησυχια της στιγμης η καρδια μου παραλυει...

Δεν σε εχασα ποτε μου γιατι ποτε μου δεν σε ειχα :)