Η ευτυχια σου εισαι εσυ.

''Κάποια στιγμή πρέπει να γίνουμε και λίγο εγωΪστές και να μαζέψουμε ένα ένα τα κομμάτια μας.Και όσους τους είχαμε πολύ ψηλά ας ετοιμαστούν να πέσουν.''

Και τελικα τι κανω τοσο καιρο?
Εχω ενα μυαλο θολωμενο.Σιγα-σιγα με βρισω ομως γιατι αφηνω την μορφη του  ακομη να με παιδευει?
Αληθεια...δεν εχεις σκεφτει ποτε οτι ροδα ειναι και γυριζει?θελω να πω οταν εσυ εισαι στην αντιπερα οχθη και ο αλλος προσπαθει συνεχως να ερθει σε 'σενα αλλα εσυ βουλιαζεις στον βαλτο που εχεις επιλεξει να ζεις και ο αλλος ποτε δεν ευχαριστιεται γιατι παντα εσυ ησουν ο στοχος του?ο προορισμος του?τι γινεται τοτε?
Σκεφτομαι οτι μου εχεις πει τοσα ψεματα που οχι μονο μου αξιζει κατι καλυτερο αλλα καποια στιγμη κιολας πρεπει να το ζησω.Κανω λαθη,ειμαι σιγουρη,ολοι κανουν.Ομως δεν γινεται ακομη να ελπιζω σε κατι...και δεν ελπιζω γιατι σε θελω πισω...ελπιζω για την επιστροφη σου γιατι θελω να σου δωσω το Χ ή εστω για λιγο να σε κανω να νιωσεις οπως με εκανες εσυ τελευταια να νιωσω,μονο και μονο για την ηθικη ικανοποιηση,καθαρση.Δεν ειμαι εκδικητική,ποτε δεν ημουν.Δεν σου ευχομαι τα χειροτερα γιατι ξερω οτι ροδα ειναι και γυριζει..ομως πραγματικα θελω να γυρισεις πισω,να με συγκρινεις με αυτην που εχεις τωρα και να γυρισεις και να δεις...να γυρισεις και να καταλαβεις οτι δεν μπορεις να παιζεις με ολα,τιποτα δεν ειναι δικο σου.
Και επιτελους,πρεπει να το δω λιγο εγωιστικα.Ξερω πως ημουν μια χαρα οσο καιρο ημουν μαζι του.Ολοι για την αγαπη ψαχνουν και ημουν ετοιμη να του την δωσω..μα κανεις δεν μου 'χει ζητησει ο,τι ημουν διατεθημενη να δωσω.Γιατι ολοι ψαχνουν το παθος,τον ερωτα μονο,την σαρκικη επαφη.Οι ανθρωποι δεν θελουν να δενονται,να δειχνουν τις αδυναμιες τους,να αγαπανε,να εχουν καθρευτες των εαυτων τους...πλεον υπαρχουν πολλοι αδυναμοι ανθρωποι και κουρασμενοι.
Κουραστηκα.Οσοι μου μιλανε δεν με ενδιαφερουν ακομη και ''ομορφοι'' να 'ναι..μπαινω στην διαδικασια να βαριεμαι και μονο στην σκεψη οτι θα πρεπει να μιλαω για 'μενα,να μιλαμε σε μηνυματα,στο τηλεφωνο το ενα το αλλο και με πιανει αλλεργια.Θελω απλα τον χρονο μου,θα μου περασει σε λιγο καιρο θα ειμαι καλυτερα.Και ξερω οτι δεν μου αξιζει ολο αυτο.
Γαμωω δες το εγωιστικα.Δεν ειναι τερμα εγωιστικο να σκεφτεσαι τον μαλακα ενω αυτος ξενοπηδαει?δεν ειναι τερμα εγωιστικο να σκεφτεσαι μονο αυτον και οχι εσενα?Δες πως θα γινεις εσυ ευτυχισμενη και ασε αυτον να χαιρεται με τις εφημερες διασκεδασεις του.
Γνωριζω καλα οτι δεν θα πρεπε να ειμαι σε αυτην την θεση...εχω βαρεθει...
Το μονο που χρειαζομαι ειναι λιγος χρονος με 'μενα.

Ε..''ειμαι πολυ καλη.''

Και βρισκεστε πισω απο την καφετερεια που συχναζετε,κατω απο την γνωστη πολυκατοικεια.Μιλατε για εσας...νιωθεις οτι θα σου πει να χωρισετε.Και εσυ το θες..αλλα εσυ θα εδινες παραταση λιγες μερες με τον εαυτο σου...οπως και να 'χει..βρισκεται διπλα σου και τον νιωθεις μετρα μακρια.Καθεσαι και κοιτας τον απεναντι τοιχο,ακουμπας την πλατη σου στον τοιχο και εκεινος βλεπει εσενα και ειναι οκλαδον προς το μερος σου,καπνιζει το στριφτο του.

Σου λεει πως τις τελευταιες δυο μερες του εχει φυγει..δεν υπαρχει λογος...απλως ξυπνησε,λεει,και του εφυγε.

Καθεσαι και τον ακους ψυχραιμα και με δυναμισμο.Τον ρωτας αν  τα πολλα παραπονα σου εφταιγαν αλλα εκεινος σου απαντα οτι αυτα δεν αποτελεσαν προβλημα...το μονο που εφταιγε,λεει,ηταν το οτι ησουν πολυ καλος ανθρωπος.

Και ναι...εκει γελας,σε πιανει νευρικο και σε ρωταει το γιατι..''τι γιατι?γιατι ολοι μια τετοια ψαχνετε''...και απο ο,τι καταλαβαινεις οσο κ αν το αρνειται  σε θεωρησε δεδομενη.Και γιατι?γιατι πολυ απλα εσυ ηξερες οτι τον ειχαν κερατωσει οολες οι πρωην του και  εκεινος απο αντιδραση το εκανε ως αντιτημο και σε εκεινες,το ιδιο πραγμα.Αφου γνωριζες λοιπον οτι ολες τον ειχαν κερατωσει και αφου για να το κανε και αυτος πισω υπεθεσες οτι τον ενοχλουσες ηθελες να τον κανει να νιωθει ασφαλεια,να νιωθει θαλπωρη,οτι μπορει πανω σου να αφεθει και να επενδυσει.Ομως,αντ'αυτου εκεινος δεν το αντιλαμβανεται ετσι και εσυ εχεις μεινει μεταιωρη.Εσυ,που ανοιγόσουν δυσκολα,εσυ που ελεγες δυσκολα οσα ενιωθες ασχετως αν τα εδειχνες..εσυ...και στην τελικη ενω σε εκανε να πιστεψεις τοσα,να πιστεψεις σε 'σας,να σου πει τοσα πραγματα και να σε κανει να του πεις και εσυ...στην τελικη δεν ανοιγεται αυτος.

Και δεν ξερω..δεν ξερω..

Πρεπει να 'χα χιουμορ και να πιστεψα σε 'μας.Βασικα οχι...ηταν λογικο να πιστεψω σε 'μας..γιατι μου δειχνες κατι ομορφο τον πρωτο καιρο.

Και στο ειπα...''αυτο που μου δειξες στην συνεχεια δεν ηταν αυτο που μου 'δειξες τον πρωτο καιρο..και εγω αξιζω καποιον και κατι καλυτερο''.

Λυπαμαι που σκεφτομαι οτι δεν αξιζες τιποτα απο οσα εδωσα σε αυτον τον λιγο χρονο φαινομενικα.Μιλουσαμε ολη τη μερα,και βρισκομασταν σχεδον καθε μερα..δεν ηταν λιγο...οχι δεν ηταν.

Δεν θα μου λειψεις,ουτε θα σε ζητησω ποτε τιποτα και αυτο με σιγουρια.Γιατι οταν ελεγα οτι αξιζω καποιον καλυτερο και οτι ξενερωσα μαζι σου το εννοουσα.Και αληθεια δεν ξερω γιατι στεναχωρηθηκα..ισως αυτο το ''πολυ καλη'' να μου την εδωσε γιατι το συμπληρωσες με το ''ολες οι πρωην μου με κερατωσαν και ισως να μου αρεσουν τελικα αυτες που μου κανουν μαλακιες γιατι φοβαμαι οτι μπορει να μου κανουν μαλακια και σε οσες μου φερθηκαν καλα δεν φερθηκα εγω''....και καπου εδω πιστευω οτι το προβλημα ειναι δικο σου φιλε μου.

Ανασφαλειες εχουμε ολοι...αλλα εσυ πραγματικα το γαμησες...σου ειπα καποια πραγματα,το βρηκες σπουδαιο να σου ανοιχτω που ηξερες οτι δυσκολα το κανω?το ειχες τοοοοση αναγκη ας πουμε μετα τον χωρισμο σου με την αλλη ?σου ειχαν λειψει τα γλυκολογα?

Δεν ξερω...αντε γαμησου πραγματικα νευριαζω μαζι σου.

Προσπαθω να δω τι να παρω απο την σχεση μας και απο τον χωρισμο μας..και το μονο που βλεπω στην αρχη ειναι να μην αφεθω και να μην ενθουσιαστω γρηγορα στην αρχη.ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ?και αν ο επομενος αξιζει αλλα επειδη εγω θα ειμαι κλειστη και δειλη φυγει?γιατι ανθρωπος θα ειναι...και ο ''σωστος'' να ειναι υπομονη μεχρι ποτε θα εχει?

Δεν γεννηθηκα ετσι...δειλη..να μην δειχνω τα συναισθηματα μου..γιατι ολοι οσοι ειχα με οδηγουν σε αυτο?!

Απλως στο μονο που καταληγω ειναι να συνεχισω να ειμαι ετσι,εκδηλωτικη....απλως δεν εχω βρει ακομη εκεινον που θα το εκτιμησει...δεν ξερω...απο την αλλη νομιζω οτι το προβλημα με 'μενα ηταν οχι οτι εδειχνα καποια πραγματα που ενιωθα αλλα οτι νοιαζομουν....ειναι σχετικα ιδια αλλα δεν ειναι ακριβως...ακομη και η ζηλια δεν πρεπει να εκδηλωνεται..πλεον ειμαι σιγουρη..γιατι εκεινος το λαμβανει αλλιως απο 'σενα που θα γουσταρεις λιγο...γιατι εκεινος θα το παρει οτι εσυ εισαι τρελη για αυτον και ζηλευεις.

Και αφου σε θεωρησει δεδομενη χαθηκε το παιχνιδι...αλλα δεν θα φταις μονο εσυ....βασικα το κυριο φταιξιμο θα ειναι δικο του που δεν εμαθε οτι τιποτα δεν ειναι δεδομενο και οχι δικο σου που ησουν δοτικος και διατεθειμένος  να δωσεις.

Απλα αυτο...στον επομενο μεχρι να σιγουρευτω οτι αξιζει κατι δεν θα δειξω οτι νοιαζομαι παραπανω..θελω να πω θα δειξω καποια πραγματα αλλα μεχρι εκει...πρεπει επιτελους να μου γινει μαθημα.

Γιατι δεν καταλαβαινουν οτι ΟΛΑ μπορουν να αλλαξουν ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΙΓΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ?ΟΛΑ...ολα μα ολα..οσα νομιζες δικα σου,οσα ηταν ισως δικα σου,οσα νομιζες δεδομενα ή οσα νομιζες απροσεγγιστα.

ΚΑΙ ΝΑΙ ΡΕ..ειμαι καλη..γιατι νομιζα οτι το αξιζες..αλλα αφου δεν το αξιζες ουτε εσυ νομιζω οτι επιτελους πρεπει να γινω λιγο καλη και με τον εαυτο μου και να μην με δινω σε μαλακες σαν και 'σενα...[ερε τα ψυχολογικα...]

Δεν θα μου λειψεις.

Αλλα ηρθες στην ζωη μου ομορφα και εφυγες ασχημα...γιατι ο,τι αρχιζει ομορφα τελειωνει ασχημα.Και μπορει να ηθελα και εγω αυτον τον χωρισμο αλλα κατι ποναει...δεν γινεται απο την μια στιγμη να τα αφησω ολα..και ολα αυτα επειδη μιλουσαμε 17-18 ωρες το 24ωρο και αυτο χωρις υπερβολες...μονο οταν κοιμομασταν δεν μπορουσαμε να μιλησαμε.

Τελος παντων,κατι πρεπει και εγω να κρατησω απο ολο αυτο.

Τιποτα δεν ειναι δεδομενο.Προσπαθησε να βρει την επιβεβαιωση στα ματια μου,στα λογια μου.Το πετυχε..δεν ειμαι εγω ομως η αδυναμη αλλα αυτος που δεν προσπαθησε να βρει δυναμη μεσα του αλλα σε ξενο σωμα.Και ευχαριστω που ηρθε γιατι για λιγο ενιωσα να αφηνομαι,να μην σκεφτομαι το αυριο,να τον εμπιστευομαι.Μου θυμησε πως ειναι να αρχιζεις να ερωτευεσαι και να εξωτερικευεσαι με τον φοβο αλλα το εκανα,πως ειναι να επενδυεις σε μια σχεση και σε εναν ανθρωπο.Με εκανε να καταλαβω οτι το λαθος απλως βρισκεται καπου στο εγω του και στο εγω μου που εδωσα πολλα ενω ηταν νωρις και που με επιασαν οι ανασφαλειες δειχνοντας αδυναμη χωρις να ειμαι.Δεν επρεπε.Παντα να θυμασαι ποια εισαι,τι εισαι και τι αξιζεις.Αυτο να κρατας.Παντα εσυ,μη το ξεχνας.

Και αφου δεν ηταν αυτος,αυτο που τελικα ψαχνεις  και μονο πουδεν ηταν αυτο που εψαχνες σε φερνει ενα βημα πιο κοντα σε αυτο που θες.Γιατι πολυ απλα βλεπεις τι δεν θες,τι θες αλλα και τι κανεις λαθος απο εναν ακομη ανθρωπο.Ολοι ερχονται για εναν λογο στη ζωη.

Και ας ηρθε,σταματησε λιγο η ζωη μου γιατι πραγματικα αποτελεσε σταση αυτος ο ανθρωπος.Και μολις χωρισαμε ΟΛΗ Η ΖΩΗ και η κατασταση που επικρατουσε στη ζωη μου επεστρεψε μαγικα με τον ανθρωπο που ''εδιωξα'' ακριβως πριν καλωσορίσω αυτον να ξαναρχεται.Δεν ξερω αν θα μεινει αλλα ο,τι και να γινει ελπιζω να ειναι για το καλο μου και να με οδησει λιγο πιο κοντα σε αυτο που αναζητω.   

Kαι σε μια φαση οπως μιλουσαμε ειπα στον καλο μου φιλο που ζουμε μια παρομοια κατασταση οτι μαλλον πρεπει να αντιμετωπισουμε οσα φοβομαστε.
Και τι φοβομαστε?...εγω φοβαμαι να τον σκέφτομαι.Φοβαμαι οτι οσο τον σκεφτομαι τοσο πιο πολυ κακο μου κανω...και οσο τον αρνουμαι,τοσο πιο  κοντα  τον φερνω.
Και τι γινεται,λοιπον,οταν γνωριζεις οτι καποιος δεν σου αξιζει αλλα παρολα αυτα τον σκεφτεσαι και τον θες?..και ξερω..οτι και να ερθει και να μου πει να ειμαστε μαζι[που δεν θα το κανει γιατι ειναι τερμα ασταθης και δεν ειναι για σχεσεις] οχι θα του πω..γιατι να συμβιβαστω με κατι κατωτερο απο αυτο που ψαχνω και αξιζω?δεν καταλαβαινω γιατι ειμαι κολλημενη και γιατι ασκει ενα ειδος εξουσιας πανω μου.ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να λεω οτι δεν θα τον κοιταξω και να τραβαει το βλεμμα μου σαν να ειναι μαγνητης...ακομη κ αν λεω να μην τον κοιταξω να τον βλεπωω απο την ακρη του ματιου μου...
Και με συμφερει να δεκτω την αποψη του καρμα..και οτι ολα γινονται για καποιον λογο..με συμφερει πολυ....

Το πιο λειτουργικο βεβαια θα ηταν να παω παρακατω..και εγω και αυτος ο φιλος μου.
Ειμαστε σαν φυλακισμενοι σε λαβυρινθους που ακομη και αυτος που θα τους ειχε φτιαξει θα ειχε μπερδευτει για να βρει την εξοδο...
Μονο αν το δεκτω και παω παρακατω θα νιωσω ελευθερη...θα νιωσω αποδεσμευμενη και θα μπορεσω να ξεχασω....νιωθω τοσο μπερδεμενη που θελω να φτιαξω ενα ωραιο κειμενο εδω μεσα και για μηνες δεν μπορω...δεν μπορω ρε πουστη μου...ειναι σαν να μου εχει φυγει ο,τι ειχα και δεν ειχα,ο,τι εμπνευση κ οποια δομη παραγραφου γνωριζα να συντελω..ακομη και τωρα εχω  κανει καποιο λαθος ως προς το νοημα...δεν ξερω...ειμαι τοσο μπερδεμενη...ισως να ακολουθησω την αυτοματη γραφη γιατι μονο με αυτην θα βγαλω καποια ακρη...και ισως και οχι.
Σκατα...

Και οταν δε ζουμε ο ενας για τον αλλο..

Οχι..σε καμια περιπτωση δεν θα 'λεγα οτι θα εκανα τα παντα για 'σενα..

δεν θα εκανα τα παντα αλλα θα εκανα πολλα. 

Το ξερω.

Πανε σχεδον 4 μηνες...Οταν σε ειδα ξαφνικα δεν το περιμενα να μου φερεις τοση λυπη...

τοση λυπη για λιγη χαρα.

Και αληθεια ''ερωτευτηκα'' αυτο που μου 'δειχνες αλλα δεν ειμαι σιγουρη για το αν

θα αγαπουσα αυτο που εισαι.

Και τοση ενεργεια χαμενη για να σκεφτομαι εσενα...και το ξερω..δεν σε αξιζω ουτε μου αξιζεις.

Για αυτο και πρεπει να σε αφησω να πλανιεσαι αναμεσα σε απωθημενα.Γιατι τα απωθημενα ειναι εκεινα στα οποια πηρες μια μικρη γευση αλλα δεν προλαβες να χορτασεις.Τα χειροτερα.

Οπως και να 'χει,θελω να το αφησω πισω μου και ειναι συνειδητη η επιλογη.

Η θα συνεχισω να πληγωνομαι και να στεναχωριεμαι ή απλως θα συνεχισω πιο δυνατη,δυναμικη και ακομη πιο δυσκολος ανθρωπος.

Και οταν δεν ζουμε ο ενας για τον αλλο ειμαστε κιολας νεκροι...

Αν δεν κοιταμε ο ενας τον αλλο ειμαστε κιολας τυφλοι

Αν δεν μιλαμε ο ενας στον αλλο ειμαστε κιολας μουγγοι

Αν δεν ακουμε ο ενας τον αλλο ειμαστε κιολας κουφοι..

Στην ησυχια της στιγμης η καρδια μου παραλυει...

Δεν σε εχασα ποτε μου γιατι ποτε μου δεν σε ειχα :)

Εσυ τι θα επελεγες?

Υπαρχει ενας δρομος.

Ενας δρομος που στην συνεχεια θα ανακαλυψεις οτι απο αυτον προκυπτουν αλλα δυο μονοπατια.

Το ενα αριστερα και το αλλο δεξια.

Εισαι κουρασμενη,θες να φτασεις σπιτι.

Παρατηρεις οτι στο αριστερο μονοπατι ο δρομος ειναι τραχυς,χωματοδρομος,δυσκολος να περπατηθει.Υπαρχουν αγριοχωρτα και ο ηλιος φαινεται να κανει εκπτωση σε εκεινο το μονοπατι.

Επειτα το βλεμμα σου παει στο δεξι μονοπατι.Παρατηρεις εναν χωματοδρομο παλι αλλα  το εδαφος ειναι λειο,καθαρισμενο απο αγριοχωρτα.Γενναιοδωρος ο ηλιος φωτιζει το μονοπατι και μπορεις να δεις καθε λογης λουλουδι και φυτο.Ομορφα ζωα να ξεπροβαλλουν,αγρια,σπανια και δυνατα.

Εισαι κουρασμενη,θες να φτασεις σπιτι.

Πρεπει να αποφασησεις ποιο μονοπατι θα διαλεξεις.Χωρις να το πολυσκεφτεις διαλεγεις το δεξι,εκεινο το καλαισθητο μονοπατι με τον καθαρο δρομο.

Η διαδρομη ξεκιναει.

Βλεπεις λουλουδια με πολυ εντονα χρωματα.Το κυπαρισσι και το κιτρινο φαινεται να γεννηθηκε εδω.Ακολουθει το κοκκινο  και επειτα παλι το κυπαρισσι και το βιολετι.Ενας καμβας μπροστα σου.Επειτα παρελαυνουν απο μπροστα σου ελαφια σπανιου ειδους,λευκα αλογα κανουν επιδειξη μπροστα σου.Ο δρομος παρουσιαζει μερικα ψεγαδια αλλα τα ξεχνας στην στιγμη αφου σου προσφερει μια τοσο ομορφη θεα.Συνεχιζεις να περπατας και αρχιζεις να τρεχεις γιατι αρχιζει και σκοτεινιαζει..και πρεπει να πας σπιτι.

Αρχιζεις να σκονταφτεις,να χανεις το βημα σου συχνα..ο δρομος αρχιζει να γινεται σκληροτραχυλος,τα ζωα που ηταν πριν μαζι σου δεν ειναι πουθενα τωρα,οχι  εδω  για να σε βοηθησουν.Οσα φυτα ειδες πριν και σε μαγεψαν μετατρεπονται φυτα με αγκαθια ασχημα και αιχμηρα.

Αρχιζεις να αναρωτιεσαι πως θα ηταν να επαιρνες τον αλλον δρομο.Ειναι αργα ομως για τετοιες σκεψεις.Εχεις επιλεξει.

Οταν πια βγεις απο το μονοπατι βλεπεις το αλλο μονοπατι.

Εκεινο ειναι πια οπως ηταν αυτο που διαλεξες στην αρχη νομιζοντας οτι ηταν πιο ηπιο.

Και τα δυο οδηγουσαν στον ιδιο προορισμο.

Η επιλογη σου ηταν να διαλεξεις το ευκολο..το φαινομενικα πιο ευκολο γιατι θα εβλεπες αν διαλεγες το αλλο..πως εκεινο ηταν ευκολο και θα προσφερε οσα επιθυμουσες.

Και καπως ετσι θα πω αυτο που σκεφτομαι να ενταξω στο κειμενο μου...

Πιστευω οτι ολα γινονται για καποιον λογο.Διαλεξες τον δυσκολο δρομο χωρις να το γνωριζεις..εμαθες πως να επιβιωνεις ομως ακομη και αν περασες ασχημα...το οτι εφτασες στον ιδιο προορισμο που θα εφτανες αν ειχες επιλεξει τον αλλο δεν παει να πει κατ..απλως μονο οτι ο,τι ειναι να γινει θα γινει...αλλα εσυ πλεον εχεις αλλες εμπειριες και μπορεις να το αντιμετωπισεις καλυτερα.

Επελεξες το ευκολο γιατι βολευτηκες στην ιδεα να μην κουραστεις.Ειναι ανθρωπινο και λογικο...αλλα σε θελω στα δυσκολα..εκει σε θελω μαθιαα μου.

Να μαθεις να αγαπας,να βαζεις δυσκολα στον εαυτο σου.Να τολμας και να μην αφηνεσαι με την πρωτη.

Αν θες να ερωτευτεις να εισαι συγκρατημενος στην αρχη για να σιγουρευτεις.Μην σκεφτεσαι τοσο κανεις κακο στον εαυτο σου.

Μην κρινεις μονο απο οσα βλεπεις..δες μεσα απο αυτα.Να αγαπας αυτο που εισαι..αυτο ειναι ολο κ ολο ο,τι εχεις.Να σ'αγαπας.Αν σ'αγαπας δεν θα αναρωτιεσαι για τις επιλογες σου.

Να πιστευεις στην δυναμη σου.

Ξερω πως υπαρχουν πολλοι τροποι να το εκλαβει κανεις ολο αυτο που αφηγηθηκα και εχω σκεφτει πολλους τροπους...πολλα ''ηθικα διδαγματα'' αλλα ο καθενας καλο ειναι να το παρει αναλογα με το τι εχει αναγκη να βαλει σε ταξη στην ζωη του.

Καλο σας βραδυ!

Whiskey and the rain.

Όσο βραδιάζει τόσο μου λείπει και η μορφή σου…όχι επειδή είναι βράδυ..αλλά επειδή είναι Παρασκεύη…και τις Παρασκεύες σε ‘βλεπα..και τώρα απλώς είμαι στο σπίτι μου και καταλαβαίνω οτι δεν σε ξέχασα..γαμώτο.
Όλη η εβδομάδα πέρασε ήρεμα..χωρίς να σε σκέφτομαι και πολύ...δεν ήσουν ούτε η πρώτη ούτε και η τελευταία σκέψη μου,έλεγα πως πάω παρακάτω και όντως αυτό έχω στον νού μου να κάνω αλλά...όχι..δεν γίνεται την Παρασκεύη.
Ήταν κάτι σαν ραντεβού στο μυαλό μου...Παρασκεύη και Σάββατο...οι μόνες μέρες να σε βλέπω...
Και ήρθε η Παρασκεύη και σε είδα στο chat...και σίγουρα μπήκες λίγο πριν πας στο γνωστό μας στέκι....και σίγουρα θα είσαι με την γνωστή παρέα και εκείνην την κοκκινομάλλα που την έχουν πάρει όλοι...ναι ναι ξεκατινιάσματα..άσε μας και εσύ...ΑΝ κάνετε ακόμη κάτι...γιατί ούτε εσύ ούτε και εκείνη κρατάτε κάτι..τεριάζετε υποθέτω...μα μου την σπάει...πριν ένα γαμημένο λεπτό κοιτούσες εμένα καλά καλά και μετα φίλησες εκείνην..και ξέρεις οτι είμαι εκεί και κάνεις τις μαλακίες σου...και αν ήξερες οτι εγώ ήμουν ... πως να το πώ..μ'αρέσεις περισσότερο απο τις σαύρες που κυκλοφορείς...τι να σου λέω και εσένα...
Αναρωτιέμαι μόνο γιατί πάντα βρίσκεις τρόπους να κατεβαίνεις στα μάτια μου...τόσο πολύ δεν σε νοιάζει πια?...τουλάχιστον ρε μπάσταρδε μη με κοιτάζεις..μην σκαλώνεις πάνω μου,μη μου μιλάς...
Θα σε ξεχάσω.
Σιγά πια...
Δε καταλαβαίνω γιατί ενώ ξέρει κάποιος τι αξίζει επιμένει σε κάτι που δεν καταλαβαίνει την αξία του...δεν ξέρω..ίσως να είναι εγωισμός.Σκατά στα μούτρα μας με τον εγωισμό.
Δεν θέλω να ασχολούμαι..και απλώς...ήταν Παρασκεύη θεέ μου...
Σκατά να περνάς ρε...

''you don't have to worry about thing you can't change''.

Περπαταει χαλαρος,ηρεμος..μαλλον σαν τον λιγο μεγαλυτερο αδερφο του.Παντα με τα χερια στις τσεπες.Κοιταζει ευθεια και μετα απο λιγο χαμηλωνει το βλεμμα του με τα χερια στις τσεπες.Μπαινει μεσα στο μπαρ...χαιρεταει την παρεα του χαμογελαστος..παντα χαμογελαστος.Επειτα κοιταζει λιγο γυρω του,με βλεπει...οκ..πλεον ξερει οτι ειμαι εκει.Βγαζει το μπουφαν του και χαλαρωνει το κορμι του οπως συνηθως.Εγω εκει...σαρωνω καθε κινηση.
''ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ?'' μου λεει μια φιλη μου..''δεν γινεται να μην τον κοιταξω'' απανταω χαζογελωντας.
Δεν γινεται ρε πουστη μου να μην σε κοιταζω...βγαζει κατι πανεμορφο,κατι συνεσταλμενο και ταυτοχρονα ''σταρχιδιαμολ''..κατι τοσο ευγενικο και ομορφο...που σε ωθει να τον γνωρισεις.Θελω να ειμαι διπλα του...τον ακουμπαω και το κανω ανεπαισθητα...δεν μπορω..θελω να ειμαι διπλα του,κοντα του..να ξερω πως βλεπουμε τα ιδια πραγματα,τα ιδια ατομα,αναπνεοουμε τον ιδιο αερα ρε πουστη μου αλλα προφανως οχι τα ιδια ονειρα.Τον κοιταζω και θελω  να παρω τα ματια μου απο πανω του και απλως δεν μπορω.
Τον κοιταξω καλα,εξωνυχιστικα..σκαλιζω καθε λεπτομερεια του στην μνημη μου να μπορω να τον φανταζομαι ρεαλιστικα.
Ποσους μηνες τον εβλεπα εξω...παντα κατι περιεργο εφερνε μαζι του,στην αυρα του..χωρις να ξερω το γαμημενο υπεροχο ονομα του.
Και μην μεινεις απωθημενο...σε παρακαλω..οχι..μη μου δωσεις μια μικρη γευση και φυγεις...να μεινεις..θελω να μεινεις...θελω να ειμαι και να εισαι μερος της καθε μερας..να κανεις τσιγαρα τα βραδια για 'μενα,να πηγαινεις να κοιμηθεις και να σκεφτεσαι εμενα,να ξυπνας..να τρως..να εισαι στο μαθημα και να σκεφτεσαι τι μπορει να κανω..να με βλεπεις και να μην με αφηνεις απο τα ματια σου..να με κρατας ρε..να εισαι εκει..με το μυαλο σου και με το σωμα σου και με την ψυχη σου..να δινεις ψυχη..αυτο θα 'θελα...και μαλλον ζηταω πολλα.
Επιμενω καιρο...προφανως και δεν το ξερεις...σε ειδα με την αλλη την ηλιθια..και απο ο,τι εμαθα σε πληγωσε και λιγο...το περιμενα οτι θα το εκανε..παρ'ολα αυτα ηξερα οτι δεν θα κρατησει...ηξερα και ακριβως το ποσο θα κρατησει...και οντως τοσο κρατησε..και τωρα μαλλον εισαι μονος σου..και σε βλεπω σε διαδρομους να μιλας με κοκκινομαλλες και νευριαζω..και διακοπτεις να με χαιρετησεις και εγω απο μεσα μου θελω να σε αγκαλιασω και να σε φιλησω αλλα προσπαθω να ειμαι διακριτικη...και πες μου αληθεια πως δεν το 'χεις καταλαβει....γιατι το δειχνω...κανε κατι ρε πουστη μου αφου ξερεις και ξερω οτι κατι νιωθεις...δεν ειναι το ιδιο με το δικο μου και αυτο νομιζω πως το ΄χω καταλαβει..γιατι αν ηταν θα ηθελες να μου μιλας ολη την ωρα και δεν ξερω και 'γω τι αλλο.
Δεν ξερω αν πρεπει να ελπιζω για 'σενα και για 'μενα..δεν ξερω τι θες..δεν ξερω τι σκεφτεσαι..δεν ξερω αν την υποσχεση σου την κρατησες ή αν θα την κρατησεις....θα επιμεινω λιγο ακομη..μα τι ειναι τοσο δυσκολο?...Σε θελω τοσο πολυ...πραγματικα..
Προφανως και το να το παιξω πως δεν με νοιαζεις δεν θα πιασει γιατι ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν θα το παω καλα αλλα μαλλον κατι τετοιο θα προσπαθησω....δεν γινεται να κολλανε οσοι δεν θελω και να μην κολλανε οσοι θελω να κολλησουν..τι σκατα..κατι παει λαθος...
Σκατα στα μουτρα μας.
Σε θελω.
Καληνυχτα ρε Βλακα.