Και βρισκεστε πισω απο την καφετερεια που συχναζετε,κατω απο την γνωστη πολυκατοικεια.Μιλατε για εσας...νιωθεις οτι θα σου πει να χωρισετε.Και εσυ το θες..αλλα εσυ θα εδινες παραταση λιγες μερες με τον εαυτο σου...οπως και να 'χει..βρισκεται διπλα σου και τον νιωθεις μετρα μακρια.Καθεσαι και κοιτας τον απεναντι τοιχο,ακουμπας την πλατη σου στον τοιχο και εκεινος βλεπει εσενα και ειναι οκλαδον προς το μερος σου,καπνιζει το στριφτο του.
Σου λεει πως τις τελευταιες δυο μερες του εχει φυγει..δεν υπαρχει λογος...απλως ξυπνησε,λεει,και του εφυγε.
Καθεσαι και τον ακους ψυχραιμα και με δυναμισμο.Τον ρωτας αν τα πολλα παραπονα σου εφταιγαν αλλα εκεινος σου απαντα οτι αυτα δεν αποτελεσαν προβλημα...το μονο που εφταιγε,λεει,ηταν το οτι ησουν πολυ καλος ανθρωπος.
Και ναι...εκει γελας,σε πιανει νευρικο και σε ρωταει το γιατι..''τι γιατι?γιατι ολοι μια τετοια ψαχνετε''...και απο ο,τι καταλαβαινεις οσο κ αν το αρνειται σε θεωρησε δεδομενη.Και γιατι?γιατι πολυ απλα εσυ ηξερες οτι τον ειχαν κερατωσει οολες οι πρωην του και εκεινος απο αντιδραση το εκανε ως αντιτημο και σε εκεινες,το ιδιο πραγμα.Αφου γνωριζες λοιπον οτι ολες τον ειχαν κερατωσει και αφου για να το κανε και αυτος πισω υπεθεσες οτι τον ενοχλουσες ηθελες να τον κανει να νιωθει ασφαλεια,να νιωθει θαλπωρη,οτι μπορει πανω σου να αφεθει και να επενδυσει.Ομως,αντ'αυτου εκεινος δεν το αντιλαμβανεται ετσι και εσυ εχεις μεινει μεταιωρη.Εσυ,που ανοιγόσουν δυσκολα,εσυ που ελεγες δυσκολα οσα ενιωθες ασχετως αν τα εδειχνες..εσυ...και στην τελικη ενω σε εκανε να πιστεψεις τοσα,να πιστεψεις σε 'σας,να σου πει τοσα πραγματα και να σε κανει να του πεις και εσυ...στην τελικη δεν ανοιγεται αυτος.
Και δεν ξερω..δεν ξερω..
Πρεπει να 'χα χιουμορ και να πιστεψα σε 'μας.Βασικα οχι...ηταν λογικο να πιστεψω σε 'μας..γιατι μου δειχνες κατι ομορφο τον πρωτο καιρο.
Και στο ειπα...''αυτο που μου δειξες στην συνεχεια δεν ηταν αυτο που μου 'δειξες τον πρωτο καιρο..και εγω αξιζω καποιον και κατι καλυτερο''.
Λυπαμαι που σκεφτομαι οτι δεν αξιζες τιποτα απο οσα εδωσα σε αυτον τον λιγο χρονο φαινομενικα.Μιλουσαμε ολη τη μερα,και βρισκομασταν σχεδον καθε μερα..δεν ηταν λιγο...οχι δεν ηταν.
Δεν θα μου λειψεις,ουτε θα σε ζητησω ποτε τιποτα και αυτο με σιγουρια.Γιατι οταν ελεγα οτι αξιζω καποιον καλυτερο και οτι ξενερωσα μαζι σου το εννοουσα.Και αληθεια δεν ξερω γιατι στεναχωρηθηκα..ισως αυτο το ''πολυ καλη'' να μου την εδωσε γιατι το συμπληρωσες με το ''ολες οι πρωην μου με κερατωσαν και ισως να μου αρεσουν τελικα αυτες που μου κανουν μαλακιες γιατι φοβαμαι οτι μπορει να μου κανουν μαλακια και σε οσες μου φερθηκαν καλα δεν φερθηκα εγω''....και καπου εδω πιστευω οτι το προβλημα ειναι δικο σου φιλε μου.
Ανασφαλειες εχουμε ολοι...αλλα εσυ πραγματικα το γαμησες...σου ειπα καποια πραγματα,το βρηκες σπουδαιο να σου ανοιχτω που ηξερες οτι δυσκολα το κανω?το ειχες τοοοοση αναγκη ας πουμε μετα τον χωρισμο σου με την αλλη ?σου ειχαν λειψει τα γλυκολογα?
Δεν ξερω...αντε γαμησου πραγματικα νευριαζω μαζι σου.
Προσπαθω να δω τι να παρω απο την σχεση μας και απο τον χωρισμο μας..και το μονο που βλεπω στην αρχη ειναι να μην αφεθω και να μην ενθουσιαστω γρηγορα στην αρχη.ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ?και αν ο επομενος αξιζει αλλα επειδη εγω θα ειμαι κλειστη και δειλη φυγει?γιατι ανθρωπος θα ειναι...και ο ''σωστος'' να ειναι υπομονη μεχρι ποτε θα εχει?
Δεν γεννηθηκα ετσι...δειλη..να μην δειχνω τα συναισθηματα μου..γιατι ολοι οσοι ειχα με οδηγουν σε αυτο?!
Απλως στο μονο που καταληγω ειναι να συνεχισω να ειμαι ετσι,εκδηλωτικη....απλως δεν εχω βρει ακομη εκεινον που θα το εκτιμησει...δεν ξερω...απο την αλλη νομιζω οτι το προβλημα με 'μενα ηταν οχι οτι εδειχνα καποια πραγματα που ενιωθα αλλα οτι νοιαζομουν....ειναι σχετικα ιδια αλλα δεν ειναι ακριβως...ακομη και η ζηλια δεν πρεπει να εκδηλωνεται..πλεον ειμαι σιγουρη..γιατι εκεινος το λαμβανει αλλιως απο 'σενα που θα γουσταρεις λιγο...γιατι εκεινος θα το παρει οτι εσυ εισαι τρελη για αυτον και ζηλευεις.
Και αφου σε θεωρησει δεδομενη χαθηκε το παιχνιδι...αλλα δεν θα φταις μονο εσυ....βασικα το κυριο φταιξιμο θα ειναι δικο του που δεν εμαθε οτι τιποτα δεν ειναι δεδομενο και οχι δικο σου που ησουν δοτικος και διατεθειμένος να δωσεις.
Απλα αυτο...στον επομενο μεχρι να σιγουρευτω οτι αξιζει κατι δεν θα δειξω οτι νοιαζομαι παραπανω..θελω να πω θα δειξω καποια πραγματα αλλα μεχρι εκει...πρεπει επιτελους να μου γινει μαθημα.
Γιατι δεν καταλαβαινουν οτι ΟΛΑ μπορουν να αλλαξουν ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΙΓΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ?ΟΛΑ...ολα μα ολα..οσα νομιζες δικα σου,οσα ηταν ισως δικα σου,οσα νομιζες δεδομενα ή οσα νομιζες απροσεγγιστα.
ΚΑΙ ΝΑΙ ΡΕ..ειμαι καλη..γιατι νομιζα οτι το αξιζες..αλλα αφου δεν το αξιζες ουτε εσυ νομιζω οτι επιτελους πρεπει να γινω λιγο καλη και με τον εαυτο μου και να μην με δινω σε μαλακες σαν και 'σενα...[ερε τα ψυχολογικα...]
Δεν θα μου λειψεις.
Αλλα ηρθες στην ζωη μου ομορφα και εφυγες ασχημα...γιατι ο,τι αρχιζει ομορφα τελειωνει ασχημα.Και μπορει να ηθελα και εγω αυτον τον χωρισμο αλλα κατι ποναει...δεν γινεται απο την μια στιγμη να τα αφησω ολα..και ολα αυτα επειδη μιλουσαμε 17-18 ωρες το 24ωρο και αυτο χωρις υπερβολες...μονο οταν κοιμομασταν δεν μπορουσαμε να μιλησαμε.
Τελος παντων,κατι πρεπει και εγω να κρατησω απο ολο αυτο.
Τιποτα δεν ειναι δεδομενο.Προσπαθησε να βρει την επιβεβαιωση στα ματια μου,στα λογια μου.Το πετυχε..δεν ειμαι εγω ομως η αδυναμη αλλα αυτος που δεν προσπαθησε να βρει δυναμη μεσα του αλλα σε ξενο σωμα.Και ευχαριστω που ηρθε γιατι για λιγο ενιωσα να αφηνομαι,να μην σκεφτομαι το αυριο,να τον εμπιστευομαι.Μου θυμησε πως ειναι να αρχιζεις να ερωτευεσαι και να εξωτερικευεσαι με τον φοβο αλλα το εκανα,πως ειναι να επενδυεις σε μια σχεση και σε εναν ανθρωπο.Με εκανε να καταλαβω οτι το λαθος απλως βρισκεται καπου στο εγω του και στο εγω μου που εδωσα πολλα ενω ηταν νωρις και που με επιασαν οι ανασφαλειες δειχνοντας αδυναμη χωρις να ειμαι.Δεν επρεπε.Παντα να θυμασαι ποια εισαι,τι εισαι και τι αξιζεις.Αυτο να κρατας.Παντα εσυ,μη το ξεχνας.
Και αφου δεν ηταν αυτος,αυτο που τελικα ψαχνεις και μονο πουδεν ηταν αυτο που εψαχνες σε φερνει ενα βημα πιο κοντα σε αυτο που θες.Γιατι πολυ απλα βλεπεις τι δεν θες,τι θες αλλα και τι κανεις λαθος απο εναν ακομη ανθρωπο.Ολοι ερχονται για εναν λογο στη ζωη.
Και ας ηρθε,σταματησε λιγο η ζωη μου γιατι πραγματικα αποτελεσε σταση αυτος ο ανθρωπος.Και μολις χωρισαμε ΟΛΗ Η ΖΩΗ και η κατασταση που επικρατουσε στη ζωη μου επεστρεψε μαγικα με τον ανθρωπο που ''εδιωξα'' ακριβως πριν καλωσορίσω αυτον να ξαναρχεται.Δεν ξερω αν θα μεινει αλλα ο,τι και να γινει ελπιζω να ειναι για το καλο μου και να με οδησει λιγο πιο κοντα σε αυτο που αναζητω.
